مقایسه خارج دهانی استحکام برشی باند چهار نوع باندینگ عاجی در دو لایه مختلف از عاج

زمینه و هدف: امروزه استفاده از ترمیم های همرنگ دندان به دلیل تامین زیبایی گسترش چشمگیری یافته است. این ترمیم ها که به کمک عوامل باندینگ به ساختمان مینا و عاج دندان متصل می شوند تحولی عظیم در دندانپزشکی ترمیمی ایجاد کرده اند. البته به علت تفاوت ساختمات عاج سطحی و عمقی، قدرت باند در مناطق مختلف از عمق عاج متفاوت است. لذا این تحقیق با هدف ارزیابی استحکام باد چهار نوع سیستم باندینگ به عاج سطحی و عمقی صورت پذیرفت.مواد و روشها: این تحقیق In vitro برروی 88 دندان مولر سوم نهفته انسانی در محدوده سنی 30-20 سال انجام پذیرفت. دندانهای مولر سوم کشیده انسانی در دو منطقه DEJ (موازی سطح اکلوزال) و یک میلیمتر بالای CEJ برش داده شدند. این گروهها به ترتیب تحت عنوان عاج سطحی و عاج عمقی شناخته شدند. باند ایجاد شده به سطوح دندانی توسط باندینگ های 1) Cleafil SE Bond (CSEB)?) Single Bond (SB) 3) Scotch Bond MP (SBMP) و 4) Prompt L-POP (PLP) طبق دستور کارخانه انجام شد. استوانه کامپوزیتی به روش لایه لایه توسط کامپوزیت Z100 ساخته شد. پس از طی مراحل نگهداری در آب مقطر حدودا 25 درجه سانتی گراد، دندانها ترموسایکل شدند. جهت ارزیابی استحکام برشی باند به هر یک از نمونه ها، از دستگاه 1 mm/min استفاده شد. نتایج با استفاده از تست one-way ANOVA و Tukey موردآنالیز آماری قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان دادند SBMP, SB و CSEB در منطقه سطحی عاج استحکام باند مشابهی نشان دادند و کمترین میزان باند گرفته شده از باندینگ PLP گزارش شد. در منطقه عمقی عاج، استحکام باند CSEB نسبت به PLP و SB به طور معنی داری بالاتر گزارش شد.نتیجه گیری: استحکام باند SB به طور معنی داری در منطقه سطحی بیشتر از منطقه عمقی بدست آمد. بقیه باندینگ ها استحکام باند مشابهی در این دو عمق از خود نشان دادند.